Jak działa torasemid?
Torasemid (Diured, Diuver, Toradiur, Toramide, Torsemed, Trifas, Trifas Cor) jest zaliczany do grupy środków leczniczych określanych mianem diuretyków pętlowych. Leki te działają diuretycznie, a to oznacza, że zwiększają ogólną objętość wydalanego moczu. Dokładny mechanizm działania polega natomiast na hamowaniu zwrotnego wchłaniania niektórych jonów (sodu i chlorków) w kanalikach nerkowych. Konsekwencją tego procesu jest zwiększona diureza oraz spadek ciśnienia tętniczego.
Uważa się, że torasemid jest co najmniej tak samo skuteczny jak furosemid biorąc pod uwagę całkowitą objętość wydalanego moczu. Jednak torasemid ma dłuższy czas działania osiągający nawet 10 godzin, podczas gdy czas działania furosemidu wynosi ok. 6-8 godzin. Torasemid ulega wolniejszej eliminacji z organizmu niż furosemid, dzięki czemu może być stosowany raz na dobę (jednak ostatecznie zależy to od dolegliwości, z którą zmaga się pacjent) [1, 2].
Wskazania do stosowania torasemidu
Efekt diuretyczny torasemidu polega na zintensyfikowaniu oddawania moczu. Mniejsza ilość płynów ustrojowych powoduje z kolei spadek ciśnienia tętniczego. Stąd torasemid jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego – może być przyjmowany zarówno w monoterapii, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze.
Wskazaniem do stosowania torasemidu są również obrzęki wywoływane niewydolnością serca, wątroby, nerek oraz płuc [2].
Ile kosztuje torasemid?
Niestety, ale preparaty zawierające torasemid (np. Diuver, Diured, Torsemed) nie podlegają refundacji, w związku z czym są lekami pełnopłatnymi. Oznacza to, że cena w różnych aptekach jest zmienna.
Torasemid a skutki uboczne
Ze względu na swój mechanizm działania torasemid może wywoływać zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, która jest spowodowana zwiększonym usuwaniem jonów sodu, potasu, a także magnezu, wapnia oraz fosforanów. W związku z tym przy intensywnej utracie płynów (a także w początkowym okresie leczenia) mogą pojawić się takie objawy jak: ogólne osłabienie i senność, zawroty i bóle głowy, spadek łaknienia, kurcze mięśniowe, a także kłopoty z koncentracją.
Podczas terapii torasemidem może dochodzić do wzrostu stężenia kwasu moczowego (wysokie stężenie związku we krwi obserwuje się przy dnie moczanowej), cholesterolu i trójglicerydów oraz glukozy [2].
Czy torasemid jest bezpieczny dla seniorów?
Jednym z leków powszechnie stosowanych u osób po 65. roku życia jest omawiany torasemid. Wykazano, że biodostępność (przyswajalność) i farmakokinetyka leku nie zmieniają się wraz z wiekiem. Oznacza to, że torasemid działa niemal jednakowo zarówno u osób zdrowych, jak i chorych będących w stanie przewodnienia, zmagających się z niewydolnością serca, nerek czy wątroby.
Torasemid wykazuje szybsze i dłuższe działanie niż furosemid (w drugim przypadku biodostępność leku jest zmienna). Ponadto torasemid może być stosowany raz na dobę, co nie tylko obniża ryzyko występowania skutków ubocznych, ale jest po prostu komfortowe dla pacjenta.
Warto dodać, że chorzy przyjmujący furosemid mogą zmagać się z tzw. “efektem wodospadu” (silne parcie na pęcherz i niekontrolowane oddanie moczu). Efekt ten obserwuje się znacznie rzadziej w przypadku stosowania torasemidu. Uważa się również, że torasemid wywiera słabszy wpływ na gospodarkę węglowodanową oraz lipidową, co ma szczególne znaczenie w przypadku cukrzycy czy podwyższonego stężenia cholesterolu we krwi. Ponadto torasemid wywiera mniejszy niż furosemid wpływ na utratę jonów potasu (mniejsze ryzyko hipokaliemii, czyli zbyt niskiego stężenia potasu we krwi) [3, 4].
Bibliografia
[1] Young, M., Plosker, G.L. Torasemide. Pharmacoeconomics 19, 679–703 (2001).
[2] ChPL Diuver
[3] Grabowski, M. (2016). Miejsce torasemidu wśród diuretyków pętlowych w leczeniu niewydolności serca i nadciśnienia tętniczego. Choroby Serca i Naczyń, 13(1), 1-4.
[4] Mądra-Gackowska, K., Gackowski, M., Kędziora-Kornatowska, K., Ziółkowska, S., Kośliński, P., & Koba, M. (2018). Rola torasemidu w leczeniu niewydolności serca u pacjentów powyżej 65. roku życia The role of torasemide in the treatment of heart failure in patients over 65 years of age. GERONTOLOGIA POLSKA, 3.
