Najnowsze badania naukowe dostarczają istotnych informacji na temat zastosowania torasemidu, leku moczopędnego, w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Badanie, którego wyniki zostały opublikowane, analizuje wpływ genotypu UMOD na skuteczność torasemidu w redukcji ciśnienia krwi u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem. Wyniki te mogą mieć znaczący wpływ na personalizację terapii nadciśnieniowej.
Cel i metodyka badania
Badanie miało na celu zbadanie, czy pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i genotypem UMOD rs13333226-AA wykazują większą redukcję ciśnienia krwi pod wpływem torasemidu w porównaniu do osób z innymi genotypami (AG/GG). W badaniu wzięło udział 222 uczestników, którzy przez 16 tygodni byli leczeni torasemidem. Uczestnicy byli monitorowani pod kątem zmiany 24-godzinnego ambulatoryjnego ciśnienia skurczowego (ABPM SBP) oraz innych parametrów związanych z ciśnieniem krwi.
Projekt badania i uczestnicy
Badanie było wieloośrodkowym, zaślepionym pod względem genotypu, prospektywnym badaniem klinicznym. Uczestnicy zostali zrekrutowani z klinik nadciśnienia tętniczego oraz praktyk ogólnych w Szkocji. Kryteria włączenia obejmowały brak cukrzycy, eGFR powyżej 60 mL/min/1,73 m² oraz brak kontroli nadciśnienia pomimo stosowania co najmniej jednego leku przeciwnadciśnieniowego innego niż diuretyk.
Wyniki badania
Wyniki badania wskazują, że pacjenci z genotypem AA wykazali znaczącą redukcję średniego ABPM SBP o 6,57 mm Hg, podczas gdy w grupie AG/GG redukcja wyniosła 3,22 mm Hg. Różnica w odpowiedzi między grupami wyniosła 3,35 mm Hg, co sugeruje, że genotyp AA jest bardziej wrażliwy na działanie torasemidu. Ponadto, u pacjentów z genotypem AG/GG zaobserwowano efekt odbicia ciśnienia krwi po 8 tygodniach leczenia, co nie miało miejsca w grupie AA.
Analiza post hoc i wtórne wyniki
Dodatkowe analizy potwierdziły wzorzec spadku i odbicia ciśnienia krwi w grupie AG/GG, co sugeruje możliwy wpływ aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) na odpowiedź na torasemid. W badaniu nie stwierdzono znaczących różnic w funkcji nerek czy poziomach elektrolitów między grupami genotypowymi.
Dyskusja
Badanie dostarcza dowodów na znaczenie genotypu UMOD w odpowiedzi na torasemid, co może otworzyć drogę do genotypowo kierowanej terapii nadciśnieniowej. Uczestnicy z genotypem AA wykazali bardziej stabilną redukcję ciśnienia krwi, co może sugerować, że wcześniejsze zastosowanie diuretyków pętlowych w tej grupie pacjentów może być korzystne.
Badanie podkreśla potrzebę dalszych badań nad rolą uromoduliny i jej interakcją z transporterem Na+-K+-2Cl− (NKCC2) w regulacji ciśnienia krwi. W przyszłości warto rozważyć pomiar poziomów reniny i aldosteronu oraz wydalania sodu, aby lepiej zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw obserwowanych różnic w odpowiedzi na leczenie.
Podsumowanie
Wyniki badania wskazują na potencjał zastosowania informacji genotypowych w personalizacji leczenia nadciśnienia tętniczego. Torasemid może być bardziej skuteczny u pacjentów z genotypem AA, co sugeruje, że genotypowanie może stać się istotnym narzędziem w optymalizacji terapii diuretykami pętlowymi. Dalsze badania powinny skoncentrować się na zrozumieniu mechanizmów genetycznych, które wpływają na odpowiedź na leki przeciwnadciśnieniowe.
Bibliografia
McCallum Linsay, Lip Stefanie, McConnachie Alex, Brooksbank Katriona, MacIntyre Iain M., Doney Alexander, Llano Andrea, Aman Alisha, Caparrotta Thomas M., Ingram Gareth, Mackenzie Isla S., Dominiczak Anna F., MacDonald Thomas M., Webb David J. and Padmanabhan Sandosh.
